Nieuws
09 augustus 2011
Koud water vriend en vijand van Leonie van Noort
Aankomende vrijdag is Leonie van Noort één van de vier Nederlandse deelneemsters aan de EJK open water in het Spaanse Navia, waar zij de 5 kilometer zwemt. Het is haar tweede EJK-deelname. Van haar hand is het onderstaande verhaal over haar voorbereiding. Prachtig om te lezen! Het heeft alles te maken met koudwatervrees.
Mijn voorbereiding op het EJK open water ging wel goed. Ik heb bijna alle openwaterwedstrijden meegedaan. De eerste paar openwaterwedstrijden was weer even wennen, aangezien het best wel koud is en 5km is lang. Uiteindelijk ben ik gewend geraakt aan de 5km maar niet aan de kou. Iedereen zegt altijd dat het meevalt en dat je eraan went, maar dat klopt voor geen meter. Ik geloof ook nooit de watertemperatuur. Als ze zeggen dat het 18 graden is, dan is het eigenlijk 17 graden. Maar goed zo erg is het niet, want de kou is eigenlijk het geheim dat ik altijd zo hard zwem in het open water en wat minder hard in het zwembad. Als het namelijk koud is dan ga ik harder zwemmen. Niet alleen omdat je het dan sneller warm krijgt, maar ook omdat je dan snel het water uit kan en je lekker warm kan aankleden. Daarom heb ik best wel respect voor de zwemmers die vaak achteraan eindigen. Het duurt voor hun namelijk veel langer voordat ze zich eindelijk warm kunnen aankleden. Als ik dan al lekker warm op mijn stoeltje zit liggen zij nog in het water. Daarbij krijgen ze nooit prijs. Dus hierbij even diepe respect voor de zwemmers die altijd ergens achteraan zwemmen. Ik had dat nooit gedaan.
Maar goed even terug komen op mijn voorbereidingen. Ik was in Culemborg al helemaal gewend aan de 5km. Alleen was Culemborg 6km. In Culemborg moest ik me officieel plaatsen. Ik was niet echt zenuwachtig. Ik had die wedstrijd al vaker mee gemaakt dus ik wist wat er ging komen. Andere jaren zei iedereen als je de brug ziet dan ben je er bijna! Nou mooi niet dus! Toen ik vorige jaren de brug zag dacht ik even wat sneller en ik ben er bijna. En dan moesten we nog een heel stuk. Dus ik had dit keer bedacht als ik het 2km punt zie dan ben ik er bijna. Het enige probleem was dat ik de 2km punt had gemist. Ik zag wel de brug maar ik geloofde niet echt dat dat al de brug was. Dus ik dacht dat we er nog lang niet waren toen we in de verte de haven zagen. En ik geloofde nog steeds niet dat we er waren. Ik had nog niet het 2km punt gezien en het ging zo snel. Het kon dus gewoon niet dat we er al waren. Maar we kwamen telkens dichterbij dus moest ik wel toegeven dat ik niet goed had opgelet onderweg (Hoewel ik wel een paar paravliegers heb gezien). Ik denk dat ik de enige was die vond dat de wedstrijd snel ging en nog niet het gevoel had dat die er was. Ik kan dus wel zeggen dat het heel goed ging.
Na Culemborg wist ik zeker dat ik geplaatst was dus dat was wel leuk. Maar eigenlijk veranderde het niks. Ik moest nog steeds hard trainen . Gerard Meurs mijn coach had allemaal leuke trainingen bedacht. Die heb ik allemaal in de Vliet een buitenzwembad in Leiden gezwommen. Met behulp van een clubgenootje. Ondertussen had Gerard ook nog een andere zwemmer Marcel van de Togt. Hij wilde het kanaal over zwemmen. Daar moest Gerard natuurlijk bij zijn dus toen heb ik het een paar dagen zonder hem moeten doen. Maar zo erg was dat niet want ik moet toch zelf zwemmen, dat doet Gerard niet voor me! Dus ook de trainingen gingen goed. Alleen de laatste paar dagen waren wel moeilijk. Ik had er namelijk een beetje genoeg van. Gelukkig wist ik waarvoor ik het deed. Ik heb eigenlijk geen idee hoeveel kilometers ik precies heb gezwommen, maar ik weet wel dat het er veel waren. Natuurlijk heb ik als openwaterzwemmer niet alleen maar in het zwembad getraind. Ik heb ook in o. a. de Vlietlanden getraind (wat ook aardig koud was).
Dus ik denk dat ik goed voorbereid naar Spanje ga. Ik ga er wel met gemengde gevoelens naartoe. Ik wil natuurlijk in lekker warm water zwemmen, maar dan zwem ik minder hard dus misschien is het beter als het water koud is. En als er een grote krokodil achter me aan zit. Dan zwem ik ook hard!
Hier ergens in Navia wordt het EJK Open water gehouden.
Mijn voorbereiding op het EJK open water ging wel goed. Ik heb bijna alle openwaterwedstrijden meegedaan. De eerste paar openwaterwedstrijden was weer even wennen, aangezien het best wel koud is en 5km is lang. Uiteindelijk ben ik gewend geraakt aan de 5km maar niet aan de kou. Iedereen zegt altijd dat het meevalt en dat je eraan went, maar dat klopt voor geen meter. Ik geloof ook nooit de watertemperatuur. Als ze zeggen dat het 18 graden is, dan is het eigenlijk 17 graden. Maar goed zo erg is het niet, want de kou is eigenlijk het geheim dat ik altijd zo hard zwem in het open water en wat minder hard in het zwembad. Als het namelijk koud is dan ga ik harder zwemmen. Niet alleen omdat je het dan sneller warm krijgt, maar ook omdat je dan snel het water uit kan en je lekker warm kan aankleden. Daarom heb ik best wel respect voor de zwemmers die vaak achteraan eindigen. Het duurt voor hun namelijk veel langer voordat ze zich eindelijk warm kunnen aankleden. Als ik dan al lekker warm op mijn stoeltje zit liggen zij nog in het water. Daarbij krijgen ze nooit prijs. Dus hierbij even diepe respect voor de zwemmers die altijd ergens achteraan zwemmen. Ik had dat nooit gedaan.
Maar goed even terug komen op mijn voorbereidingen. Ik was in Culemborg al helemaal gewend aan de 5km. Alleen was Culemborg 6km. In Culemborg moest ik me officieel plaatsen. Ik was niet echt zenuwachtig. Ik had die wedstrijd al vaker mee gemaakt dus ik wist wat er ging komen. Andere jaren zei iedereen als je de brug ziet dan ben je er bijna! Nou mooi niet dus! Toen ik vorige jaren de brug zag dacht ik even wat sneller en ik ben er bijna. En dan moesten we nog een heel stuk. Dus ik had dit keer bedacht als ik het 2km punt zie dan ben ik er bijna. Het enige probleem was dat ik de 2km punt had gemist. Ik zag wel de brug maar ik geloofde niet echt dat dat al de brug was. Dus ik dacht dat we er nog lang niet waren toen we in de verte de haven zagen. En ik geloofde nog steeds niet dat we er waren. Ik had nog niet het 2km punt gezien en het ging zo snel. Het kon dus gewoon niet dat we er al waren. Maar we kwamen telkens dichterbij dus moest ik wel toegeven dat ik niet goed had opgelet onderweg (Hoewel ik wel een paar paravliegers heb gezien). Ik denk dat ik de enige was die vond dat de wedstrijd snel ging en nog niet het gevoel had dat die er was. Ik kan dus wel zeggen dat het heel goed ging.
Na Culemborg wist ik zeker dat ik geplaatst was dus dat was wel leuk. Maar eigenlijk veranderde het niks. Ik moest nog steeds hard trainen . Gerard Meurs mijn coach had allemaal leuke trainingen bedacht. Die heb ik allemaal in de Vliet een buitenzwembad in Leiden gezwommen. Met behulp van een clubgenootje. Ondertussen had Gerard ook nog een andere zwemmer Marcel van de Togt. Hij wilde het kanaal over zwemmen. Daar moest Gerard natuurlijk bij zijn dus toen heb ik het een paar dagen zonder hem moeten doen. Maar zo erg was dat niet want ik moet toch zelf zwemmen, dat doet Gerard niet voor me! Dus ook de trainingen gingen goed. Alleen de laatste paar dagen waren wel moeilijk. Ik had er namelijk een beetje genoeg van. Gelukkig wist ik waarvoor ik het deed. Ik heb eigenlijk geen idee hoeveel kilometers ik precies heb gezwommen, maar ik weet wel dat het er veel waren. Natuurlijk heb ik als openwaterzwemmer niet alleen maar in het zwembad getraind. Ik heb ook in o. a. de Vlietlanden getraind (wat ook aardig koud was).
Dus ik denk dat ik goed voorbereid naar Spanje ga. Ik ga er wel met gemengde gevoelens naartoe. Ik wil natuurlijk in lekker warm water zwemmen, maar dan zwem ik minder hard dus misschien is het beter als het water koud is. En als er een grote krokodil achter me aan zit. Dan zwem ik ook hard!
Hier ergens in Navia wordt het EJK Open water gehouden.
