Steenbergen, Schouten en sublieme wisselslagvrouwen sluiten in stijl af

Bovendien kregen twee andere steunpilaren te maken met een vormcrisis. Kira Toussaint zocht haar heil weer in Tennessee (USA) en begon te sleutelen aan haar rugslag en Arno Kamminga kreeg dit jaar te maken met oververmoeidheid en naweeën van Covid.

Toch slaagde een groep van zestien er in te voldoen aan WK-limieten volgens de FINA A-lijst. Enkele jonge routiniers en nieuwelingen zorgden daarnaast voor de nodige impulsen.
Dat was met Marrit Steenbergen al duidelijk na haar voortreffelijke EK-optreden in Rome. Zij vormt met trainer Patrick Pearson een duo, dat goed met elkaar overweg kan. Na de zeven medailles in Italië imponeerde zij opnieuw dankzij geïntensiveerde training van enkele maanden. Gevolg was een wereldtitel op de 100 meter wisselslag en bronzen medailles op de 100 en 200 meter vrije slag.

Op dag zes ging ze op de 200 meter vrije slag de strijd aan met Siobhan Haughey uit Hong Kong en de Canadese Rebecca Smith. Na een ontspannen gezwommen serie ging het in de finale wat zwaarder, maar het lukte haar toch om als derde op het podium te komen in alweer een PR (1:52.28). In de afsluitende estafette kwam er nog eens een splittijd van grote klasse uit: 50.47, die helemaal paste bij haar 51.12 uit de individuele race.
De bijna een jaar jongere Tes Schouten bevestigde op de schoolslag dat zij nu echt de slag te pakken heeft. De Bodegraafse had vaker een goed voorseizoen, maar als het er op aan kwam mislukte het 'pieken' op een belangrijk toernooi. Vanaf september trainde zij zeer geconcentreerd bij HPC (bondscoach) Mark Faber na goede contacten met ploeggenoot Arno Kamminga en het uitvoeren van de technische adviezen. De kortebaan records en het winnen bij de Wereldbekerwedstrijden in Berlijn gaven haar het nodige vertrouwen. Na haar medailleraces in Melbourne, zei ze: "Ik weet wat ik aan het doen ben in de training, en dat werkt. Dus die (onverwachte) medailles smaken naar meer!"

Sublieme wisselslag estafette
Het slot van het toernooi, de estafette 4 x 100 meter wisselslag, was spectaculair goed. Na de rugslag van Kira Toussaint (56.53) en het schoolslag aandeel van Schouten 1:05.28 (serie 1:04.75), volgde Maaike de Waard met een superbe vlinderslag van 55.42. En zo kwam met de al genoemde 50.47 van Marrit Steenbergen een nooit gedachte 3:47,70 op het scorebord. Weliswaar geen medaille, maar een vierde plaats achter de grote drie: USA 3:44.35 WR, Australië 3:44.92 en Canada 3:46.22. Het NR van vorig jaar in Abu Dhabi (3:53.97) werd met maar liefst zes seconden gekraakt. De mannen moesten het met veel minder doen: elfde in de serie na 3:28.61.