Superieure slotmeters van Marrit Steenbergen basis voor wereldtitel

“Ik vind het vooral heel bijzonder", vertelde Steenbergen nadat ze haar gouden medaille had ontvangen. “Vooraf had ik dit echt niet verwacht. Ik ben gewoon wereldkampioen, bizar!”

Twee medailles op een dag

In de wisselslagfinale keerde de in Friesland geboren en getogen kampioene na de vlinderslag, de rugslag en de schoolslag nog als vierde, maar met een sterke onderwaterfase zette zij een ijzersterk eindschot in op haar favoriete vrije slag en zwom ze toch nog iedereen voorbij. Met 57,32 was ze bovendien 0,12 seconden rapper dan donderdag.

Dat Steenbergen zich als snelste had geplaatst voor de finale zorgde wel voor wat extra spanning, zoals zij toegaf voor de NOS-microfoon. “Wel een beetje, ja. Eigenlijk had ik niks te verliezen, maar ik was toch wel een beetje zenuwachtig. Dat heb ik niet zo vaak en ik kon er wel goed mee omgaan. Ik weet wel dat ik het een beetje moet hebben van de laatste 25, maar ik moet er natuurlijk wel bij liggen. Voor mijn gevoel lag ik wel goed, maar eigenlijk heb je niet helemaal door wat er gebeurt.”

De Française Beryl Gastaldello finishte als tweede in 57,63, de Zweedse Louise Hansson als derde in 57,68. De Nieuw-Zeelandse Helena Gasson, die bij het ingaan van de laatste 25 meter nog aan de leiding lag, eindigde anoniem als vijfde.

‘Kan het niet geloven’

Steenbergen kreeg bij de Europese Spelen (geldend als EJK) in Bakoe internationale erkenning. Jeugdbondscoach Titus Mennen was daar heel trots op. Bij kenners stond het destijds 15-jarige talent uit Oosterwolde al bekend als toekomstige topper. Ze keerde niet alleen terug uit Azerbeidzjan met een handvol medailles, maar imponeerde ook met haar tijden, die in de buurt kwamen van die van toppers als Ranomi Kromowidjojo en Femke Heemskerk.

In Bakoe streed ze nog tussen leeftijdsgenoten, maar een maandje later maakte ze al haar debuut tussen de grote vrouwen bij het WK in Kazan. Ze keerde terug uit Rusland met een zilveren medaille op de estafette. En aan het eind van het jaar werd ze bij het Sportgala uitgeroepen tot Talent van het Jaar.

Toch ging haar carrière niet in een rechte lijn naar boven. “Marrit was extreem getalenteerd, maar ze had als 16-jarige ook het stempel van het grootste talent van Nederland, vertelde haar huidige coach Patrick Pearson, die na de Olympische Spelen van Tokio de coaching van Steenbergen overnam van Marcel Wouda. “Daar heeft ze toen wel last van gehad, ze was nog een kind. Ze was in die periode veel op zichzelf.”

Naast de druk kreeg Steenbergen te maken met fysieke problemen. Toch knokte ze zich na elke fysieke tegenslag weer terug. Pearson: “Als ze niet zo veerkrachtig was geweest, dan was ze allang gestopt, denk ik.”

Doorbraak bij EK

Haar vorige coach Wouda speelde daar een belangrijke rol in. “Hij gaf haar veel persoonlijke aandacht en is haar continu een uitdaging blijven bieden. Daardoor is ze blijven zwemmen”, aldus Pearson.

Dit jaar beleefde de 22-jarige Steenbergen haar grote doorbraak. Bij het EK zwemmen in Rome won ze deze zomer liefst zeven medailles: goud op de 100 en 200 meter vrije slag, de 4 x 200 meter vrije slag en de gemengde 4 x 100 meter wisselslag. En er was nog brons op de 4 x 100 meter vrije slag en de 4 x 100 meter wisselslag.