Eén honderdste seconde fataal voor een medaille

Net als vorige jaar bij de EK in Kazan op dit onderdeel deed slotzwemmer Thom de Boer een ultieme poging om er een medaille uit te slepen, maar hij dook nu nét iets te vroeg van het blok: 0,04 seconde was 0,01 te veel. Het leverde de kansrijke ploeg een diskwalificatie op. Kira Toussaint (rug 25.90), Caspar Corbeau (school 25.65) en Maaike de Waard (vlinder 24.50) en De Boer stonden met lege handen. Dat gold ook voor Nyls Korstanje en Valerie van Roon, die in de serie zwommen. De gouden medaille ging naar de USA-ploeg, die met 1.35.15 het wereldrecord van Nederland overnam. Italië greep het zilver in 1.36.01 en Nederland leverde daarom ook het ER van vorig jaar in. Toen zwom Arno Kamminga de schoolslag.

Nieuw raceplan

Op De Boer na kwamen de drie andere estafettezwemmers later nog in actie op individuele nummers. Kira Toussaint tikte in de finale van de 100 meter rugslag als zevende aan in een tijd van 56,41. De Nederlandse recordhouder (55.17 van de EK Glasgow 2019) had met haar Amerikaanse coach een nieuw raceplan uitgedokterd en gebruikte de finale als testcase. “Ik had me als achtste geplaatst, dus had toch niets te verliezen. Het was nu nog even wennen, maar ik hoop er later dit toernooi nog mijn voordeel mee te kunnen doen”, aldus Toussaint die als startzwemster van de mixed-estafette wel haar snelste 50 meter van het seizoen noteerde. “Dat is een mooie opsteker voor donderdag als de individuele 50 meter rugslag op het programma staat.”

Maaike de Waard zwom op de 50 meter vlinderslag in de individuele finale met 24,98 de zevende tijd (PR 24.94). De verschillen waren klein, want de winnende tijd was 24,64. Het goud werd gedeeld door Torri Huske (USA) en Margaret Macneil (CAN). Bij de mannen stuntte de 43-jarige Nicholas Santos (wereldrecordhouder) met zijn winnende 21.78.

Halve finales

Drie NL-deelnemers kwamen in actie in halve finales. Caspar Corbeau, die de 50 meter schoolslag van de estafette voor zijn rekening nam, slaagde er op de 100 meter school niet in de finale te bereiken. Met zijn tijd van 57,73  bleef hij 0,4 seconde boven zijn PR en zag zijn naam terug op de dertiende plaats.

Tes Schouten en Marrit Steenbergen kwalificeerden zich wel voor de finale, allebei als vierde. Schouten deed dat op de 100 meter schoolslag (1.04,31, na een PR van 1:04.22 in de serie) en Steenbergen op de 100 meter vrije slag (51,85).

Knappe 4e plaats 4 x 200 meter vrije slag

De vierde plaats voor de vier jonge vrouwen op de 4 x 200 vrije slag estafette was zonder meer een knappe prestatie. Tessa Vermeulen (1:56.88), Marrit Steenbergen (1:51.94), Silke Holkenborg (1:56.08) en Imani de Jong tikten (1:55.64) aan in 7.40,54, bijna zes seconden achter de bronzen ploeg van de Verenigde Staten (7.34,70). Gastland Australië ging aan de haal met het goud in een nieuw wereldrecord van 7.30,87. Het oude record stond op naam van een Nederlands kwartet dat acht jaar geleden in Doha vriend en vijand verraste. Onder de ogen van toenmalig Technisch Directeur Joop Alberda zwommen Inge Dekker, Femke Heemskerk, Ranomi Kromowidjojo en Sharon van Rouwendaal op 3 december 2014 op de WK kortebaan in Doha 7.32,85.

PR 800 meter vrije slag Imani de Jong

Eerder op de dag mocht Imani de Jong een mooi persoonlijk succes noteren. Haar 8.25,84 op de 800 meter vrije slag was haar beste tijd ooit op dit nummer. In het sterke internationale veld was het goed voor de 10e plaats. “Na mijn PR op de 400 meter vrije slag wilde ik natuurlijk ook op de dubbele afstand een record zwemmen. Mooi dat dat gelukt is, met ruim 3 seconden zelfs. Ik kon op het eind ook nog versnellen. Ik had zoveel over dat ik dat achteraf gezien misschien nog iets eerder had moeten doen.”

Kim Busch (23e met 53.84) en Stan Pijnenburg (32e met 47.56) werden in de series van de 100 meter vrije slag voortijdig uitgeschakeld.