Bert Sitters was verknocht aan zwemmen

De gymnastiekleraar, die direct na zijn studie lichamelijke opvoeding aan de Academies van Amsterdam en vervolgens Den Haag in het Spaanse Sabadell emplooi vond als trainer, verwisselde zijn oorspronkelijke beroep voor dat van zwembadmanager en bleef ook op die manier het water trouw. In Catalonië ontmoette hij zijn echtgenote, de schoolslagzwemster Isabel Castane. Bert Sitters overleed zaterdag jongstleden, op 12 november. Hij leed al enkele jaren aan de ziekte van Parkinson. Dat belette hem niet tot aan zijn overlijden nog dagelijks te zwemmen. Vrijdag a.s., 18 november, is in besloten kring de uitvaart.

Zwemmer en bondscoach

Als zwemmer had de 17-jarige Sitters geen vrees voor de 200 meter vlinderslag, waarop hij op de korte baan vier Nederlandse records vestigde en in lang bad vier Nederlandse titels op zijn naam schreef. Hij kon ook goed overweg met de 100 en 200 meter vrije slag. Zijn selectie voor grote toernooien kwam meestal tot stand via de estafettes van deze afstanden. Later als bondscoach paste hij de ‘estafettetruc’, zoals dat in de kranten genoemd werd, vaak toe en meestentijds had zijn zienswijze succes.

Nationaal maakte Bert Sitters een heel goede beurt door clubtrainers te betrekken bij de in 1974 door hem geïnitieerde Centrale trainingen en het inschakelen van clubtrainers bij grote toernooien of trainingskampen.

Internationaal was hij zeer gerespecteerd, zeker toen Annemarie Verstappen onder zijn supervisie de wereldtitel behaalde in Guayaquil 1982. Bij dat  huzarenstukje klopte Verstappen de onverslaanbaar geachte Oost-Duitse Birgit Meineke.

Zwemcommentator

Op begeleidingsgebied was dit tevens zijn voorlopig laatste bijzondere daad voor het Nederlandse zwemmen, want in 1983 zei hij ‘ja’ op een financieel zeer aantrekkelijke aanbieding uit Spanje. Toen hij bij zijn terugkeer in 1987 de zwemploeg voor de tweede keer onder zijn hoede kreeg was echter het ‘Sitters-effect’ uitgewerkt.

Na Seoul 1988 waar hij als coach nog in de Olympische prijzen viel op de 4 x 100 meter vrije slag met het zilver van Conny van Bentum, Marianne en Mildred Muis en Karin Brienesse achter de DDR, maar vóór de VS, trad hij in dienst bij Sportfondsen Nederland als zwembadmanager in het Sportfondsenbad van Amersfoort. Hij keerde toch ook in het topzwemmen terug als commentator bij Eurosport tijdens de Olympische Spelen 2000. 

Opleiding tot zwemtrainer een belangrijk deel van Sitters’ leven

Sitters was tevens lang en graag betrokken bij de trainers opleidingen binnen de KNZB.

Docent zwemmen Ton van der Eerden aan het CIOS Sittard/Venlo heeft heel goede herinneringen aan de coach en de mens Bert Sitters. “Hij imponeerde me als zwemmer (recordhouder en kampioen 100 meter vrije slag) en als bondscoach. Ik heb Bert vooral leren kennen als toegewijd KNZB opleider en examinator. Met de CLOACA groep hadden we Bert nog vaak onder ons: hij  liet zich niet door Parkinson klein krijgen. Hij bleef enthousiast vertellen over zijn zwemverleden en dagelijkse zwemtrainingen in Amersfoort.

De CLOACA groep werd gevormd door KNZB nostalgisten, die opleiden als gemeenschappelijk interesse hadden. De naam slaat op een toneelstuk, dat een groepje met Peter van de Biggelaar, Joop Muller, Bert Sitters en misschien ook Wim Mulder, had bezocht. Ik deed wat later mee met CLOACA. Daarna ontstond het idee om het contact in stand te houden. Per toerbeurt organiseerde een groepslid een dagactiviteit. Dat doen we al enkele jaren. Bert was er altijd. Eens organiseerde ik het in Duitsland, waar ik woon. Ter gelegenheid van het overlijden van Forbes Carlile (Australisch bondscoach in Nederland van 1962 tot 1964) vertelde Bert over die tijd als zwemmer. Een fijne man is niet meer. Ik wens zijn familie en al zijn zwemvrienden sterkte.”

Bert Sitters en Jan Jiskoot, Olympische ploegleden van toen

Als zwemmer debuteerde Bert Sitters al toen hij 15 jaar was bij de NK jeugd (aspiranten) in Amsterdam, waar hij ook kennis maakte met leeftijdsgenoot Jan Jiskoot. Het water van het Mirandabad (buiten) was slecht 14 graden. Samen zouden ze de OS 1960 en 1964 beleven en ook de succesvolle EK van Leipzig 1962. “Wij waren lange tijd ploeggenoten bij Het Y en we kenden elkaar van de Academie. Met als achtergrond onze studie en de interesse in onze sport gingen wij op uitnodiging van het Sportfonds Leo van der Kar een stage doen om een week of twee de trainingen van de Britse bondscoach Bert Kinnear in het topcentrum Loughborough bij te wonen", besluit Jan Jiskoot zijn herinnering.