Elf medailles en prachtig bronzen slotakkoord op wisselslag estafette

In de ochtenduren begon Kira Toussaint in de tweede serie de rugslag in 1:00.73, waarna Tes Schouten met een overname van 0,05 seconde haar schoolslagaandeel afrondde in 1:07.21. De eerste positie bleef gehandhaafd toen Tessa Giele (overname 0,51 seconde) vervolgde met 59.06. Na een zeer veilige overname (0,75 seconde) rondde Valerie van Roon in 54.59 het karwei af met een eerste plaats in 4:01.59. Groot-Brittannië 4:03.21 en Polen 4:04.86 volgden als 2e en 3e. Duitsland plaatste zich met 4:05.41 ook voor de finale.
In de voorgaande serie waren de snelste tijden voor Zweden (3:59.19), Italië (4:00.58), Frankrijk (4:03.59) en Zwitserland (4:05.28). Van de ‘zekere’ finalisten kwam Hongarije niet in actie.

Vol goede moed de finale in

Vol goede moed zagen de Nederlandse dames en de staf de finale tegemoet. Kira Toussaint zette met 1:00.29 een iets snellere tijd neer dan in de voorronde, al was een hoge 59’er haar liever geweest natuurlijk. Maar Nederland lag nog goed in de rangorde, ook al had Italië met 59.78 een lichte voorsprong. De schoolslag van Tes Schouten was met 1:06.75 (overname +0,14 seonde) haar snelste splittijd ooit  en zo bleef zij in de buurt van Zweden en de Britse dames. Italië leidde na 200 meter met 2:05.43. Op de vlinderslag haalde Maaike de Waard (57,74) het beste uit zichzelf en zorgde voor een ideale positie, waarin Marrit Steenbergen zich prettig voelt: jagen op en passeren van een tegenstander. De ontketende slotzwemster voltooide met een tussentijd  van 52,23 seconden  de bronzen race en behaalde zo haar zevende medaille van het toernooi.

Slotakkoord met brons en NR

En zo werd het een prachtig slotakkoord voor Nederland met opnieuw een bronzen medaille en bovendien een Nederlands record van 3:57.01. De oude toptijd (3.57,24) werd eind juni door hetzelfde viertal gezwommen bij de wereldwereldkampioenschappen in Boedapest.

Steenbergen, intussen benoemd tot en geroemd als ‘zwemkoningin’ van het toernooi, had voor haar start nog even op het stadionscherm gekeken. “Daarna was het puur op kracht de Italiaanse inhalen. Je weet dat je erbij ligt en kennelijk haalt dat iets in me naar boven.”

Toussaint vond de prestatie ‘heel bijzonder’. “Ik begreep van mijn moeder (oud topzwemster Jolanda de Rover red.) dat het al even geleden was dat op dit nummer een medaille was gehaald.” Om precies te zijn was dat bij de EK 2008 in Eindhoven toen Hinkelien Schreuder, Jolijn van Valkengoed, Inge Dekker en Marleen Veldhuis brons veroverden (4:04.41) achter Groot-Brittannië (3.59.33) en Rusland (4:00.47).

Maaike de Waard blikte nog even terug op wereldtitelstrijd van eind juni. “We pakten toen geen medaille, maar stonden wel in veel finales. En daar begint het.” Zweden won in Rome de estafette (3.52.25) voor Frankrijk (3.56.36).

Anticlimax 50 vrij en Thom de Boer

De laatste finale-avond stond bij het begin in het teken van de finale 50 vrij mannen. Dat draaide voor kanshebber Thom de Boer en al zijn Nederlandse supporters uit op een anti-climax.

De Boer tikte zwaar teleurgesteld als gedeeld zesde aan in 21,90. De titel op het snelste sprintnummer ging naar favoriet en wereldkampioen Benjamin Proud (21,58), die in de halve finale al imponeerde met 51.40. “Dit is m’n langzaamste tijd in de drie races die ik de afgelopen twee dagen zwom. Ik lag er in het begin lekker bij, maar moest die snelle start op het eind bekopen. Misschien wilde ik te graag een medaille winnen”, treurde De Boer. In de series evenaarde de Noord-Hollander met 21,59 bijna zijn snelste tijd ooit. Slechts 0,01 seconde boven zijn Nederlands record dat hij vorig jaar juli bij de Speedo Fast Water Meet in Amsterdam zwom.

Slotconclusie

Na zeven dagen zwemmen is duidelijk dat de Nederlandse ploeg van Mark Faber en Patrick Pearson een mooie score van elf medailles heeft bereikt, onderverdeeld in 4 x goud, 1 x zilver en 6 keer brons. Bondscoach Mark Faber is trots op zijn EK-equipe. Hij zag verschillende dames stappen zetten richting wereldtop. “Het doet de moraal voor de ploeg heel goed. Ze horen er bij en kunnen meedoen, hier is de bevestiging gevallen.”

Zeven medailles Marrit Steenbergen

Marrit Steenbergen is de vierde vrouw ooit, die zeven medailles bij elkaar zwom tijdens een EK-toernooi. Sarah Sjöström (zeven medailles in 2014 en nu de beste aller tijden met 28 plakken tijdens 5 evenementen), de Duitse Franziska van Almsick (7 medailles in Wenen 1995) en de Française Laure Manaudou (7 medailles in Boedapest 2006) gingen haar voor.