Weer medaille voor Sharon van Rouwendaal: brons op de 25 km

In het Lupameer, nabij Boedapest, gaf Sharon van Rouwendaal slechts 0,3 seconde toe op Ana Marcela Cunha (5 uur. 24 minuten en 15 seconden), die daarmee haar vierde achtereenvolgende wereldtitel op de langste afstand in het openwaterzwemmen pakte. De nummer twee, Lea Boy uit Duitsland was ook nog sneller (0,1 seconde) dan onze landgenote.

De hele wedstrijd bevond Van Rouwendaal zich in de kopgroep van negen zwemsters die in de laatste ronde werd gereduceerd tot vier. De eindsprint toonde veel gelijkenis met de ontknoping op de 10 kilometer van woensdag. Strategisch koos Van Rouwendaal voor een lijn aan de rechterkant. Deze keer kwam ze echter een fractie tekort voor goud.

De tweevoudig medaillewinnares keek terug op een wedstrijd met veel pijntjes. “Na tweeënhalve kilometer had ik last van m’n heup, daarna van m’n ellebogen. Na tien kilometer vroeg ik me af of ik het uit zou zwemmen. Ik besloot rustig te blijven, maar ging ook een paar keer op kop. Dat was gedeeld vooraan zwemmen en kostte kracht. Ik ging daarna weer achter in de groep liggen.” Met de finish in zicht deed alles pijn. “Ik ging steeds sneller zwemmen om alles bij te houden. In de laatste meters kwam ik heel dichtbij, maar ik tikte als derde aan. Helemaal leeg gezwommen.”

Terugkijkend op haar vierde WK- toernooi was Van Rouwendaal tevreden. “Ik wilde medailles of winnen. Nu heb ik er twee. Uit de teleurstelling van de 5 kilometer heb ik lering getrokken voor de tien.” Het brons van Sharon van Rouwendaal was haar vijfde WK-medaille (1x goud, 2x zilver, 2x brons) en de dertigste Nederlands openwatermedaille bij een WK.

Marcel Schouten vierde en Lars Bottelier zesde op 25 kilometer

Bij de mannen eindigde Marcel Schouten op de 25 kilometer als vierde en Lars Bottelier als zesde. De grote favoriet Axel Reymond controleerde en domineerde de hele race. De Fransman, regerend wereldkampioen, had zijn zinnen duidelijk gezet op zijn derde mondiale titel op rij en dacht dat te doen door van meet af aan op kop te zwemmen. Dan moet je wel zeker van jezelf zijn en met Italianen in de buurt dien je je verstand te gebruiken. Marcel Schouten, in 2017 tijdens het WK in het Balatonmeer nog negende, en debutant Lars Bottelier lagen vanaf het begin in de kopgroep en konden de hele race goed volgen.

Na negen van de tien ronden schroefde Reymond in de laatste 2,62 kilometer het tempo flink op. Achter hem ontstond een lang lint van zeven zwemmers waaronder de beide Nederlanders. Toen de laatste boei voorbij gezwommen was, kon alleen de Dario Verani de ontketende Reymond volgen. In de finishstraat bleek de gehaaide Italiaan echter het beste eindschot te hebben. Hij tikte winnend aan hij na 5 uur 2 minuten en 21,5 seconden! Reymond, die 24 kilometer en 995 meter op kop had gelegen, gaf 1,2 seconde toe. Dat hij gedesillusioneerd was laat zich raden. Peter Galicz, Hongarije, moest meer tijd (13,9 seconden) inleveren, maar behaalde daarmee wel een bronzen medaille.

Schouten (op 25,2 seconden) en Bottelier (op 30,1 seconden) leverden beide een fantastische prestatie. Maar Schouten verbloemde zijn teleurstelling niet. “Het is net niks en heel jammer. Ik voelde me goed en had op het eind nog wat over. Daarom frustreert het me in eerste instantie, ondanks dat ik weet dat ik tevreden mag zijn met die vierde plek. Op naar het Europees kampioenschap dan maar.”

Bottelier had alles gegeven in 'een behoorlijk pittige wedstrijd’. De WK-debutant, die de laatste jaren zoveel trainingsarbeid heeft verzet om op dit niveau mee te kunnen doen, was terecht trots. Hij hoefde zichzelf niets te verwijten. “De laatste ronde moest ik op m’n tandvlees bijten om bij te blijven. En dat is me gelukt”, zei hij tegen KNZB-zegsman Marcel Tabbers.