Nieuws
05 mei 2008
VdW bekroont wederopstanding met olympisch ticket
Luuk Blijboom volgt voor zijn krant, de Telegraaf, de wereldkampioenschappen open water zwemmen in Sevilla. Na Edith van Dijk bood ook Maarten van der Weijden genoeg stof om er een mooi verhaal over te schrijven onder de titel "Van Kankerpatient tot medaillekandidaat".
Ruim 50 deelnemers beginnen aan de 10 kilometer. Foto Aad van Groningen
Gisterochtend om even na tienen dook Maarten van der Weijden het water van de Rio Gudalquivir in als ‘zomaar een open water zwemmertje’, zoals hij zich ondanks zijn 2.04 meter lengte met valse bescheidenheid typeerde. Zeven kwartier later klauterde hij de rivier in Sevilla uit als de man die eerst acute lymfatische leukemie overleefde en vervolgens als serieuze medaillekandidaat naar de Olympische Spelen van Peking gaat. Met zijn vierde plaats tijdens de wereldkampioenschappen 10 kilometer kwam er abrupt een einde aan zijn betrekkelijk anonieme bestaan. Het lijkt slechts een kwestie van tijd voordat zijn opmerkelijke levensverhaal wereldkundig wordt en die andere voormalige kankerpatiënt die het tot groot kampioen schopte, Lance Armstrong, zich bij hem meldt. ,,Waarschijnlijk weet hij niet eens van mijn bestaan af. Maar het zou wel een heel erg mooi gebaar zijn als dat gebeurt.”
Fysiotherapeut Joyce van Baak is bezig met de laatste verzorging. Foto Aad van Groningen
Grote opofferingen lijken niet meer te bestaan in het leven van de 27-jarige wiskundige, sinds hij de vaak ongelijke strijd op leven en dood tot een goed einde wist te brengen. Nadat op 12 maart 2001 de diagnose leukemie werd gesteld, kwam de vechter in Van der Weijden boven. Juist op het moment dat na de negende plek op de tien kilometer tijdens de WK in Hawaii een veelbelovende sportcarrière in het verschiet leek te liggen. Niet minder dan een half jaar bracht hij door in het ziekenhuis, een periode waarin hij vier chemokuren en een stamceltransplantatie onderging. Het immense en oersterke lijf werd voor de poorten van de hel weggehaald en sinds die tijd staat Van der Weijden als een ander mens in het leven. ,,Voor mijn leukemie dacht ik dat het verliezen van een wedstrijd het ergste is dat er bestaat. Nu weet ik dat er veel ergere dingen zijn. Die wetenschap geeft me tijdens wedstrijden de nodige rust. Dat ik nu, zeven jaar later, vierde van de wereld ben en in Peking serieus voor een medaille kan gaan, is een goed gevoel. Onwerkelijk eigenlijk, zeker als je weet hoe ik er in 2001 voor stond.”
Een condoom is een handig verpakkingsmiddel voor de voeding! Foto Aad van Groningen
Twee littekens op zijn hoofd zijn de zichtbare herinneringen aan de ziekte die hij overwon. De komende maanden, zo voorzag hij, zal hij uitgroeien tot een rolmodel voor mensen die kanker hebben overleefd. ,,Als ik naar andere oud-kankerpatiënten kijk, bespeur ik twee houdingen. Er is een groep die het allemaal genoeg geweest vindt en die periode liefst stilletjes achter zich laat. Daarnaast zijn er mensen die het willen meenemen, het niet wensen te vergeten. Die groep beschouwt die nare periode als een les die ze geleerd hebben nú te gebruiken.”
‘VdW’ is blij dat hij de resterende drieënhalve maand tot de Spelen in de schijnwerpers staat en zijn verhaal mag doen. Iedereen die het wil horen mag zich bij hem melden, zo klonk het. ,,Iedereen mag mijn verhaal optekenen. Kanker is niet het einde. Telkens wanneer ik mijn verhaal vertel, blijf ik me herinneren waar ik vandaan kom. Dat is alleen maar mooi.”
Bovendien zijn de kansen om in Peking wel op het podium te belanden in plaats van er net naast, aanzienlijk groter. Nu zag hij de Rus Vladimir Dyatchin zegevieren. Maar hij zag bijvoorbeeld ook de olympische droom van de Australische langebaanzwemmer Grant Hackett uiteen spatten. De tegenvoeter tikte eerst slechts als veertiende aan en werd vervolgens wegens onreglementair zwemmen uit de uitslag geschrapt.
De helse omstandigheden die hem op 21 augustus in de olympiche roeibaan wachten, vormen eerder een stimulans dan een obstakel. Bij een buitentemperatuur van 35 graden Celsius loopt de temperatuur van het water op tot zo’n 32 graden. ,,Hoe moeilijker de omstandigheden zijn, hoe liever Maarten het heeft”, verduidelijkte Marcel Wouda, sinds anderhalf jaar zijn coach.
Maarten en coach na de geslaagde WK-race. Foto Aad van Groningen
Maar om daadwerkelijk in Peking te belanden, moest Van der Weijden zich de laatste tweeënhalve maand wel enorm aanpassen. Om het effect van een hoogtestage te simuleren, sliep hij sinds februari in een hogedrukcabine. Omdat het gewenste effect aanvankelijk enigszins tegenviel, werd het aantal uren per dag op een gegeven moment zelfs uitgebreid tot vijftien. Alleen voor de trainingen van afwisselend vier tot vijf uur, de boodschappen en het koken van zijn eten kwam hij uit zijn tentje. Van der Weijden vertelde het bijna achteloos, alsof het niets voorstelde na alles wat hem in zijn leven is overkomen. Lachend: ,,Ach, je moet er iets voor over hebben om je olympische droom te verwezenlijken.”
Ruim 50 deelnemers beginnen aan de 10 kilometer. Foto Aad van Groningen
Gisterochtend om even na tienen dook Maarten van der Weijden het water van de Rio Gudalquivir in als ‘zomaar een open water zwemmertje’, zoals hij zich ondanks zijn 2.04 meter lengte met valse bescheidenheid typeerde. Zeven kwartier later klauterde hij de rivier in Sevilla uit als de man die eerst acute lymfatische leukemie overleefde en vervolgens als serieuze medaillekandidaat naar de Olympische Spelen van Peking gaat. Met zijn vierde plaats tijdens de wereldkampioenschappen 10 kilometer kwam er abrupt een einde aan zijn betrekkelijk anonieme bestaan. Het lijkt slechts een kwestie van tijd voordat zijn opmerkelijke levensverhaal wereldkundig wordt en die andere voormalige kankerpatiënt die het tot groot kampioen schopte, Lance Armstrong, zich bij hem meldt. ,,Waarschijnlijk weet hij niet eens van mijn bestaan af. Maar het zou wel een heel erg mooi gebaar zijn als dat gebeurt.”
Fysiotherapeut Joyce van Baak is bezig met de laatste verzorging. Foto Aad van Groningen
Grote opofferingen lijken niet meer te bestaan in het leven van de 27-jarige wiskundige, sinds hij de vaak ongelijke strijd op leven en dood tot een goed einde wist te brengen. Nadat op 12 maart 2001 de diagnose leukemie werd gesteld, kwam de vechter in Van der Weijden boven. Juist op het moment dat na de negende plek op de tien kilometer tijdens de WK in Hawaii een veelbelovende sportcarrière in het verschiet leek te liggen. Niet minder dan een half jaar bracht hij door in het ziekenhuis, een periode waarin hij vier chemokuren en een stamceltransplantatie onderging. Het immense en oersterke lijf werd voor de poorten van de hel weggehaald en sinds die tijd staat Van der Weijden als een ander mens in het leven. ,,Voor mijn leukemie dacht ik dat het verliezen van een wedstrijd het ergste is dat er bestaat. Nu weet ik dat er veel ergere dingen zijn. Die wetenschap geeft me tijdens wedstrijden de nodige rust. Dat ik nu, zeven jaar later, vierde van de wereld ben en in Peking serieus voor een medaille kan gaan, is een goed gevoel. Onwerkelijk eigenlijk, zeker als je weet hoe ik er in 2001 voor stond.”
Een condoom is een handig verpakkingsmiddel voor de voeding! Foto Aad van Groningen
Twee littekens op zijn hoofd zijn de zichtbare herinneringen aan de ziekte die hij overwon. De komende maanden, zo voorzag hij, zal hij uitgroeien tot een rolmodel voor mensen die kanker hebben overleefd. ,,Als ik naar andere oud-kankerpatiënten kijk, bespeur ik twee houdingen. Er is een groep die het allemaal genoeg geweest vindt en die periode liefst stilletjes achter zich laat. Daarnaast zijn er mensen die het willen meenemen, het niet wensen te vergeten. Die groep beschouwt die nare periode als een les die ze geleerd hebben nú te gebruiken.”
‘VdW’ is blij dat hij de resterende drieënhalve maand tot de Spelen in de schijnwerpers staat en zijn verhaal mag doen. Iedereen die het wil horen mag zich bij hem melden, zo klonk het. ,,Iedereen mag mijn verhaal optekenen. Kanker is niet het einde. Telkens wanneer ik mijn verhaal vertel, blijf ik me herinneren waar ik vandaan kom. Dat is alleen maar mooi.”
Bovendien zijn de kansen om in Peking wel op het podium te belanden in plaats van er net naast, aanzienlijk groter. Nu zag hij de Rus Vladimir Dyatchin zegevieren. Maar hij zag bijvoorbeeld ook de olympische droom van de Australische langebaanzwemmer Grant Hackett uiteen spatten. De tegenvoeter tikte eerst slechts als veertiende aan en werd vervolgens wegens onreglementair zwemmen uit de uitslag geschrapt.
De helse omstandigheden die hem op 21 augustus in de olympiche roeibaan wachten, vormen eerder een stimulans dan een obstakel. Bij een buitentemperatuur van 35 graden Celsius loopt de temperatuur van het water op tot zo’n 32 graden. ,,Hoe moeilijker de omstandigheden zijn, hoe liever Maarten het heeft”, verduidelijkte Marcel Wouda, sinds anderhalf jaar zijn coach.
Maarten en coach na de geslaagde WK-race. Foto Aad van Groningen
Maar om daadwerkelijk in Peking te belanden, moest Van der Weijden zich de laatste tweeënhalve maand wel enorm aanpassen. Om het effect van een hoogtestage te simuleren, sliep hij sinds februari in een hogedrukcabine. Omdat het gewenste effect aanvankelijk enigszins tegenviel, werd het aantal uren per dag op een gegeven moment zelfs uitgebreid tot vijftien. Alleen voor de trainingen van afwisselend vier tot vijf uur, de boodschappen en het koken van zijn eten kwam hij uit zijn tentje. Van der Weijden vertelde het bijna achteloos, alsof het niets voorstelde na alles wat hem in zijn leven is overkomen. Lachend: ,,Ach, je moet er iets voor over hebben om je olympische droom te verwezenlijken.”
