Nieuws
14 september 2007
Perry op Donderdag ontmoet Marijn van Zundert
(zwem) paspoort
Naam: Marijn van Zundert
Club: MNC Dordrecht
Geboortedatum: 25 februari 1994
Woonplaats: Oud Gastel
“Bij wedstrijden kijken mensen vaak naar de pleister met de aansluiting voor mijn pomp, die op mijn buik zit. Heel af en toe spreken mensen me er op aan, wat ik liever heb, want dan kan ik het uitleggen, toch?” vertelt de nog jonge Marijn van Zundert die diabetes type 1 combineert met zijn passie genaamd zwemmen. Wat volgt is een leerzame en boeiende Perry op Donderdag.
Marijn legde afgelopen NJK op de 100 meter schoolslag in een nipte race om het ere metaal beslag op de vierde plek. In datzelfde tournooi werd hij zesde op de dubbele afstand.
Hoe is het met je? “Het gaat goed met me en ook met het zwemmen, waar ik afgelopen zaterdag mijn eerste wedstrijd heb gehad en op alle afstanden een pr heb gezwommen. Ik moet nog wel in mijn ritme komen met school en trainen. Woensdag en donderdag moet ik om kwart voor vijf uit bed en op donderdag heb ik ook nog vier uur LO en dan zaterdagochtend om zes uur op en dan zaterdagmiddag de wedstrijden. In de zomervakantie heb ik zes weken niet getraind en lekker van de vakantie genoten.”
Diabetes in combinatie met zwemmen
Je hebt diabetes type 1, vertel daar eens wat meer over. Wat houdt het in?
“Bij diabetes type 1 zijn de eilandjes van Langerhans in je alvleesklier, die insuline produceren, kapot. Dus kan je zelf geen insuline meer maken en dat heb je nodig om glucose op te kunnen nemen in je cellen. Dus de glucose blijft eigenlijk rondzwemmen in je bloed en dan is de bloedglucosewaarde te hoog. Dan heb ik een hyper en dan voel ik me erg duf en moe. Bij diabetes type 1 moet je insuline toedienen door injecties of met behulp van een pomp, waar ik gebruik van maak.
Een goede bloedglucosewaarde ligt tussen de 4 en 8 mmol/l en bereik je door een goede balans tussen bewegen, eten en insuline toedienen.
Als deze balans niet goed is, kun je ook een te lage bloedglucose krijgen, een hypo.
Dan heb je last van duizeligheid, trillen, moe zijn en bleek zien.”
Foto's Harry op den Kamp
Hoe combineer je diabetes type 1 met sporten en is dit een groot verschil met diabetes type 2? “Ik heb diabetes sinds mijn negende, maar het voelt alsof ik het altijd heb gehad, dus voor mij is het normaal om diabetes te combineren met sporten, maar doordat ik veel sport, zit ik in een bepaalde regelmaat, waar ik in het begin overigens naar zoeken moest. Dan diende ik bijvoorbeeld voor het trainen teveel insuline toe, waardoor ik daarna hypo’s had. Mijn eten weeg ik, zodat ik weet hoeveel koolhydraten ik heb gegeten en waardoor ik ook weet hoeveel insuline ik moet toedienen.
Diabetes type 2 wordt ook wel ouderdomssuiker genoemd en is eigenlijk een vorm van uitputting van de alvleesklier en eilandjes van Langerhans, waardoor deze minder insuline produceren, maar soms is er ook een verminderde opname van insuline bijv. door overgewicht. In de beginfase van diabetes type 2 kun je met behulp van een dieet of tabletten nog de functie van de alvleesklier verbeteren. Maar uiteindelijk worden ook die diabeten insuline-afhankelijk. Bij type 1 ben je direct insuline-afhankelijk. Deze vorm kun je niet behandelen met een dieet of tabletten.”
Bas van der Goor en Gary Hall ook diabetes patiënten
Zijn er nog bekende sporters met diabetes type 1? “Ik ken sinds kort *Bas van de Goor, de bekende volleyballer van het Nederlandse team. De diabetesverpleegkundige heeft mij verteld over *Gary Hall, een Olympisch zwemkampioen uit Amerika, die ook diabetes type 1 heeft. Via de website heeft mijn vader contact gezocht met Gary Hall. Toen hij belde, had mijn vader geen rekening gehouden met het tijdsverschil en belde hem per ongeluk midden in de nacht.”
Ik heb vernomen dat je een van de ambassadeurs bent van de Bas van der Goor Foundation. Vertel daar eens wat meer over, wat houdt het in? “Bas van der Goor is een topvolleyballer, die wereld- en Olympisch kampioen is geworden met het Nederlandse herenteam. En hij heeft jaren in de Italiaanse volleybalcompetitie gespeeld. Op volwassen leeftijd kreeg Bas diabetes type 1. De Foundation, die Bas heeft opgericht, heeft als doelstelling kinderen met diabetes te stimuleren om te gaan sporten.
De Foundation organiseert allerlei dingen, zoals een sportkamp voor kinderen met diabetes, waar ze de hele week met sport zijn bezig geweest. Er was ook een zwemclinic, waarbij ik heb geholpen als ambassadeur. In december is er een grote zwemclinic in Eindhoven, waarbij ik ook ga helpen. Zo zijn er door het jaar heen allerlei activiteiten voor kinderen met diabetes.”
“Dit is echt leuk! Binnenkort ga ik Gary Hall ontmoeten.”
Zijn er nog zwemmers waar jij in het speciaal tegenop kijkt, omdat ze misschien in combinatie met diabetes toch topprestaties neerzetten of omdat het gewoon een uitmuntende zwemmer is? “Ik noemde al eerder Gary Hall, de tweevoudig Olympische zwemkampioen 50 vrij met diabetes. Maar ik kijk niet zo zeer tegen hem op, maar vind het wel erg leuk om hem te leren kennen en van hem te leren hoe hij zijn topsport combineert met diabetes. Hij was al volwassen toen hij het kreeg en hij gebruikt nog steeds de prikpen om insuline toe te dienen.
Binnenkort, dit is echt leuk, ga ik hem ontmoeten, want mijn vader had gebeld en daaruit is ontstaan dat ik in de herfstvakantie op trainingskamp ga in de USA, bij de Race Club in Miami. Daar krijg ik 1 op 1 begeleiding en ga ik twee keer per dag trainen en er zijn ook een aantal krachttrainingen ingepland. Maar het belangrijkste is natuurlijk om ervaringen uit te wisselen met Gary Hall over de diabetes en zo. Ik ben wel heel benieuwd hoe het zal zijn; ik ga er samen met mijn vader naar toe.”
“ Ik moest soms wel tot 7 keer per dag spuiten”
Vroeger, toen de insuline pomp nog niet bestond, spoot je nog zelf. Is de paradigm Real-Time een stuk handiger en wat betekent dit voor jouw zwemmen?
“Voordat ik de pomp kreeg, wilde ik nooit een pomp. Ik vond het vier keer per dag spuiten prima, dat was ik zo gewend.
Maar toen ik een niveau hoger ging zwemmen bij MNC-Dordrecht, moest ik soms wel zeven keer per dag spuiten. Daardoor was ik steeds maar met mijn diabetes bezig. Dus toen de kinderarts weer voorstelde om over een pomp na te denken, ben ik eerst bij Medtronic wezen kijken, omdat we wisten dat er een sensorpomp was, de Paradigm Real-Time.
In maart 2007 heb ik een week in het ziekenhuis gelegen om met de pomp om te leren gaan; in juni heb ik de instructie gekregen voor de sensor.
Ik was heel snel aan de pomp gewend en het ging veel beter: ik had minder pieken en dalen, kortom betere waarden.
De sensor moet ik om de drie dagen verwisselen en blijft tijdens het zwemmen gewoon op mijn lichaam geplakt. De pomp koppel ik af tijdens het zwemmen.
Doordat ik minder uitschieters heb, voel ik me beter en heb ik ook geen last tijdens de training of wedstrijden. Door de sensor kan ik de intensiteit van de verschillende trainingen meten en daarop mijn voeding en insuline aanpassen.”
Zijn er nog dingen die jij niet kunt doen, omdat je diabetes patiënt bent? Ofwel, ziet een zware training er voor jou hetzelfde uit als iemand zonder diabetes type 1?
“Voor mijn gevoel kan ik alles doen, maar ik moet altijd vooruit denken. Als ik wegga, moet ik altijd checken of ik voldoende insuline bij me heb en reserve materialen en iets te eten. En dat vergeet ik af en toe weleens. Bijvoorbeeld tijdens de vakantie gingen we een dag naar Barcelona en daar had ik onvoldoende insuline in mijn reservoir en geen reserve bij me. Maar gelukkig zijn er ook in Barcelona “pharmacia’s” (apotheek).
Voor een training check ik altijd mijn bloedglucose, meestal door op mijn pomp de waarde te lezen. Tijdens de training, halverwege, meet ik door een vingerprik, waardoor ik altijd een paar minuten de training moet onderbreken. Na de training in de auto naar huis controleer ik weer mijn bloedglucosewaarde. Dus meten is weten.
Tijdens het trainen stijgen mijn bloedglucosewaarden en bij andere sporten, zoals voetbal of atletiek, dalen ze juist. Dus heb ik kort voor mijn training extra insuline nodig. Maar in het begin had ik dat niet in de gaten, waardoor ik steeds verzuurde tijdens de training. Dat zwom voor geen meter.
Tijdens wedstrijden moet ik heel vaak mijn waardes meten en corrigeren, bolussen noem je dat met een pomp. De sensor heeft daar een belangrijke signaalfunctie in. Nu kan ik dus beter trainen, omdat ik veel minder last heb van verzuren.“
“Door mijn diabetes zijn er andere deuren opengegaan".
Het komt mij allemaal heel complex over. Wij denken niet na bij onze glucose spiegel, maar in feite doe jij niets anders. “Diabetes hoort nu gewoon bij mij en ik kan me niet meer voorstellen hoe het was om het niet te hebben. (Ik heb het sinds mijn negende, dus nu vierenhalf jaar). Door de discipline van meten, prikken en regelmaat en de begeleiding door mijn trainer Gerben van Alphen van MNC-Dordrecht train ik nu vooral op techniek en het leren trainen.
Bij wedstrijden kijken mensen vaak naar de pleister met de aansluiting voor mijn pomp, die op mijn buik zit. Heel af en toe spreken mensen me er op aan, wat ik liever heb, dan dat mensen alleen maar kijken. Want dan kan ik het uitleggen, toch?
En door mijn diabetes zijn er andere deuren opengegaan: de Bas van de Goor Foundation met leuke activiteiten, de reis naar Miami binnenkort en de contacten met medische bedrijven, die mij de gelegenheid geven om contact te leggen met andere diabeten."
Marijn, bedankt voor deze leerzame en vooral ook boeiende Perry op donderdag en voor jullie thuis, tot de volgende week!
Naam: Marijn van Zundert
Club: MNC Dordrecht
Geboortedatum: 25 februari 1994
Woonplaats: Oud Gastel
“Bij wedstrijden kijken mensen vaak naar de pleister met de aansluiting voor mijn pomp, die op mijn buik zit. Heel af en toe spreken mensen me er op aan, wat ik liever heb, want dan kan ik het uitleggen, toch?” vertelt de nog jonge Marijn van Zundert die diabetes type 1 combineert met zijn passie genaamd zwemmen. Wat volgt is een leerzame en boeiende Perry op Donderdag.
Marijn legde afgelopen NJK op de 100 meter schoolslag in een nipte race om het ere metaal beslag op de vierde plek. In datzelfde tournooi werd hij zesde op de dubbele afstand.
Hoe is het met je? “Het gaat goed met me en ook met het zwemmen, waar ik afgelopen zaterdag mijn eerste wedstrijd heb gehad en op alle afstanden een pr heb gezwommen. Ik moet nog wel in mijn ritme komen met school en trainen. Woensdag en donderdag moet ik om kwart voor vijf uit bed en op donderdag heb ik ook nog vier uur LO en dan zaterdagochtend om zes uur op en dan zaterdagmiddag de wedstrijden. In de zomervakantie heb ik zes weken niet getraind en lekker van de vakantie genoten.”
Diabetes in combinatie met zwemmen
Je hebt diabetes type 1, vertel daar eens wat meer over. Wat houdt het in?
“Bij diabetes type 1 zijn de eilandjes van Langerhans in je alvleesklier, die insuline produceren, kapot. Dus kan je zelf geen insuline meer maken en dat heb je nodig om glucose op te kunnen nemen in je cellen. Dus de glucose blijft eigenlijk rondzwemmen in je bloed en dan is de bloedglucosewaarde te hoog. Dan heb ik een hyper en dan voel ik me erg duf en moe. Bij diabetes type 1 moet je insuline toedienen door injecties of met behulp van een pomp, waar ik gebruik van maak.
Een goede bloedglucosewaarde ligt tussen de 4 en 8 mmol/l en bereik je door een goede balans tussen bewegen, eten en insuline toedienen.
Als deze balans niet goed is, kun je ook een te lage bloedglucose krijgen, een hypo.
Dan heb je last van duizeligheid, trillen, moe zijn en bleek zien.”
Foto's Harry op den Kamp
Hoe combineer je diabetes type 1 met sporten en is dit een groot verschil met diabetes type 2? “Ik heb diabetes sinds mijn negende, maar het voelt alsof ik het altijd heb gehad, dus voor mij is het normaal om diabetes te combineren met sporten, maar doordat ik veel sport, zit ik in een bepaalde regelmaat, waar ik in het begin overigens naar zoeken moest. Dan diende ik bijvoorbeeld voor het trainen teveel insuline toe, waardoor ik daarna hypo’s had. Mijn eten weeg ik, zodat ik weet hoeveel koolhydraten ik heb gegeten en waardoor ik ook weet hoeveel insuline ik moet toedienen.
Diabetes type 2 wordt ook wel ouderdomssuiker genoemd en is eigenlijk een vorm van uitputting van de alvleesklier en eilandjes van Langerhans, waardoor deze minder insuline produceren, maar soms is er ook een verminderde opname van insuline bijv. door overgewicht. In de beginfase van diabetes type 2 kun je met behulp van een dieet of tabletten nog de functie van de alvleesklier verbeteren. Maar uiteindelijk worden ook die diabeten insuline-afhankelijk. Bij type 1 ben je direct insuline-afhankelijk. Deze vorm kun je niet behandelen met een dieet of tabletten.”
Bas van der Goor en Gary Hall ook diabetes patiënten
Zijn er nog bekende sporters met diabetes type 1? “Ik ken sinds kort *Bas van de Goor, de bekende volleyballer van het Nederlandse team. De diabetesverpleegkundige heeft mij verteld over *Gary Hall, een Olympisch zwemkampioen uit Amerika, die ook diabetes type 1 heeft. Via de website heeft mijn vader contact gezocht met Gary Hall. Toen hij belde, had mijn vader geen rekening gehouden met het tijdsverschil en belde hem per ongeluk midden in de nacht.”
Ik heb vernomen dat je een van de ambassadeurs bent van de Bas van der Goor Foundation. Vertel daar eens wat meer over, wat houdt het in? “Bas van der Goor is een topvolleyballer, die wereld- en Olympisch kampioen is geworden met het Nederlandse herenteam. En hij heeft jaren in de Italiaanse volleybalcompetitie gespeeld. Op volwassen leeftijd kreeg Bas diabetes type 1. De Foundation, die Bas heeft opgericht, heeft als doelstelling kinderen met diabetes te stimuleren om te gaan sporten.
De Foundation organiseert allerlei dingen, zoals een sportkamp voor kinderen met diabetes, waar ze de hele week met sport zijn bezig geweest. Er was ook een zwemclinic, waarbij ik heb geholpen als ambassadeur. In december is er een grote zwemclinic in Eindhoven, waarbij ik ook ga helpen. Zo zijn er door het jaar heen allerlei activiteiten voor kinderen met diabetes.”
“Dit is echt leuk! Binnenkort ga ik Gary Hall ontmoeten.”
Zijn er nog zwemmers waar jij in het speciaal tegenop kijkt, omdat ze misschien in combinatie met diabetes toch topprestaties neerzetten of omdat het gewoon een uitmuntende zwemmer is? “Ik noemde al eerder Gary Hall, de tweevoudig Olympische zwemkampioen 50 vrij met diabetes. Maar ik kijk niet zo zeer tegen hem op, maar vind het wel erg leuk om hem te leren kennen en van hem te leren hoe hij zijn topsport combineert met diabetes. Hij was al volwassen toen hij het kreeg en hij gebruikt nog steeds de prikpen om insuline toe te dienen.Binnenkort, dit is echt leuk, ga ik hem ontmoeten, want mijn vader had gebeld en daaruit is ontstaan dat ik in de herfstvakantie op trainingskamp ga in de USA, bij de Race Club in Miami. Daar krijg ik 1 op 1 begeleiding en ga ik twee keer per dag trainen en er zijn ook een aantal krachttrainingen ingepland. Maar het belangrijkste is natuurlijk om ervaringen uit te wisselen met Gary Hall over de diabetes en zo. Ik ben wel heel benieuwd hoe het zal zijn; ik ga er samen met mijn vader naar toe.”
“ Ik moest soms wel tot 7 keer per dag spuiten”
Vroeger, toen de insuline pomp nog niet bestond, spoot je nog zelf. Is de paradigm Real-Time een stuk handiger en wat betekent dit voor jouw zwemmen?
“Voordat ik de pomp kreeg, wilde ik nooit een pomp. Ik vond het vier keer per dag spuiten prima, dat was ik zo gewend.
Maar toen ik een niveau hoger ging zwemmen bij MNC-Dordrecht, moest ik soms wel zeven keer per dag spuiten. Daardoor was ik steeds maar met mijn diabetes bezig. Dus toen de kinderarts weer voorstelde om over een pomp na te denken, ben ik eerst bij Medtronic wezen kijken, omdat we wisten dat er een sensorpomp was, de Paradigm Real-Time.
In maart 2007 heb ik een week in het ziekenhuis gelegen om met de pomp om te leren gaan; in juni heb ik de instructie gekregen voor de sensor.
Ik was heel snel aan de pomp gewend en het ging veel beter: ik had minder pieken en dalen, kortom betere waarden.
De sensor moet ik om de drie dagen verwisselen en blijft tijdens het zwemmen gewoon op mijn lichaam geplakt. De pomp koppel ik af tijdens het zwemmen.
Doordat ik minder uitschieters heb, voel ik me beter en heb ik ook geen last tijdens de training of wedstrijden. Door de sensor kan ik de intensiteit van de verschillende trainingen meten en daarop mijn voeding en insuline aanpassen.”
Zijn er nog dingen die jij niet kunt doen, omdat je diabetes patiënt bent? Ofwel, ziet een zware training er voor jou hetzelfde uit als iemand zonder diabetes type 1?
“Voor mijn gevoel kan ik alles doen, maar ik moet altijd vooruit denken. Als ik wegga, moet ik altijd checken of ik voldoende insuline bij me heb en reserve materialen en iets te eten. En dat vergeet ik af en toe weleens. Bijvoorbeeld tijdens de vakantie gingen we een dag naar Barcelona en daar had ik onvoldoende insuline in mijn reservoir en geen reserve bij me. Maar gelukkig zijn er ook in Barcelona “pharmacia’s” (apotheek).
Voor een training check ik altijd mijn bloedglucose, meestal door op mijn pomp de waarde te lezen. Tijdens de training, halverwege, meet ik door een vingerprik, waardoor ik altijd een paar minuten de training moet onderbreken. Na de training in de auto naar huis controleer ik weer mijn bloedglucosewaarde. Dus meten is weten.
Tijdens het trainen stijgen mijn bloedglucosewaarden en bij andere sporten, zoals voetbal of atletiek, dalen ze juist. Dus heb ik kort voor mijn training extra insuline nodig. Maar in het begin had ik dat niet in de gaten, waardoor ik steeds verzuurde tijdens de training. Dat zwom voor geen meter.
Tijdens wedstrijden moet ik heel vaak mijn waardes meten en corrigeren, bolussen noem je dat met een pomp. De sensor heeft daar een belangrijke signaalfunctie in. Nu kan ik dus beter trainen, omdat ik veel minder last heb van verzuren.“
“Door mijn diabetes zijn er andere deuren opengegaan".
Het komt mij allemaal heel complex over. Wij denken niet na bij onze glucose spiegel, maar in feite doe jij niets anders. “Diabetes hoort nu gewoon bij mij en ik kan me niet meer voorstellen hoe het was om het niet te hebben. (Ik heb het sinds mijn negende, dus nu vierenhalf jaar). Door de discipline van meten, prikken en regelmaat en de begeleiding door mijn trainer Gerben van Alphen van MNC-Dordrecht train ik nu vooral op techniek en het leren trainen.
Bij wedstrijden kijken mensen vaak naar de pleister met de aansluiting voor mijn pomp, die op mijn buik zit. Heel af en toe spreken mensen me er op aan, wat ik liever heb, dan dat mensen alleen maar kijken. Want dan kan ik het uitleggen, toch?
En door mijn diabetes zijn er andere deuren opengegaan: de Bas van de Goor Foundation met leuke activiteiten, de reis naar Miami binnenkort en de contacten met medische bedrijven, die mij de gelegenheid geven om contact te leggen met andere diabeten."
Marijn, bedankt voor deze leerzame en vooral ook boeiende Perry op donderdag en voor jullie thuis, tot de volgende week!
