WK Abu Dhabi dag 4: tot in de tenen gemotiveerde Ranomi Kromowidjojo wint 50 meter vlinderslag

Ranomi Kromowidjojo was tot in de tenen gemotiveerd en benutte  haar flitsende start en onderwaterfase bij haar wereldtitel op de 50 meter vlinderslag en hield op deze manier Sarah Sjöström achter zich  Ze deed dat in een Nederlands- en toernooirecord (24.44). Het wereldrecord (24,38) van Therese Alshammar uit 2019 kwam wel dichterbij. “Ik ben heel blij met de titel en de tijd. Ik had daarom heel graag nog iets harder gewild. Racen tegen Sarah Sjöström is altijd zwaar. Ze maakt het je nooit makkelijk. Maar deze 50 meter vlinderslag gaat iedere keer beter. Ongelooflijk! Sinds Tokio hebben we eraan gewerkt om precies te bepalen wat er waar in de race moet gebeuren.”

De Zweedse Sjöström (24.51) strandde op het zilver (achterstand 0,07) en het brons ging naar de Amerikaanse Claire Curzan die met 24.55 een wereldjeugd record liet vastleggen. Maaike de Waard werd zesde (25.12). “Het ging niet zoals ik wilde. Met name bij het keerpunt. Daar moest ik te veel uitdrijven en dat is van invloed op zo’n korte afstand.”

Als Europees kampioen hadden de mannen op de 4 x 50 meter vrije slag estafette op meer gehoopt dan het brons. Italië won en was 17-honderdste sneller. Op Rusland werd 3-honderste toegegeven. Jesse Puts berustte in het verloren goud: “We gingen voor goud. Bij het EK viel het onze kant op. Deze keer niet.” Stan Pijnenburg vond dat ze met het team wereldkampioen hadden kunnen worden. Kenzo Simons concludeerde dat iedereen ‘alles gegeven’ had. Slotzwemmer Thom de Boer klokte met 20.41 de snelste split van het hele veld. Een rol die hem ondertussen wel ligt. “Het was helaas niet genoeg.”

Individueel kwam De Boer op de korte sprint (21.07, ’n tiende langzamer dan in de serie en halve finale) tot een vijfde plaats. De Brit Benjamin Proud (20,45) greep na diskwalificatie in 2018 de titel. “Zwemmend was ik sterk, maar het keerpunt en de break-out waren heel slecht”, leek de Nederlandse medaillekandidaat zich te verontschuldigen. “Ik bewoog ietsje bij de start, waardoor ik gediskwalificeerd had kunnen worden.” Met andere woorden: het was niet de perfecte race op het juiste moment. Iets wat andere Nederlanders soms ook overkwam.
Zoals Marrit Steenbergen met haar zesde plaats (58.74) op de 100 meter wisselslag. In Kazan kwam er bij de EK nog 58.16 op de klokken. “Het liep niet lekker. Vooral de keerpunten. Mijn tijd was hetzelfde als in de series.” De Israëlische Anastasia Gorbenko (57.80) was een klasse apart en overtuigde als wereldkampioene.

Vóór de WK in Abu Dhabi werd veel verwacht van Kira Toussaint, zeker op de 50 meter rugslag. De Europese recordhoudster (25.60) was in de aanloop van het toernooi echter ziek geweest en in Abu Dhabi kostten de vele starts uiteindelijk veel kracht. Juist op haar beste afstand was de pijp leeg (10e in totaal). De 26.43 was niet snel genoeg voor de eindstrijd.  Maaike de Waard is nu de enige kanshebber voor Nederland na haar vierde plaats in de halve finale (25.97). De Waard imponeerde met een persoonlijk record. “Dat gaat een grote loterij worden morgen. Alles zit heel dicht bij elkaar en sowieso wordt er op de rugslag hard gezwommen.” Kira Toussaint (26,43) werd tiende en miste de finale. “De pijp is leeg. Ik kon me voor de estafettes nog wel opladen. Ik baal hier vreselijk van, maar het is niet anders.”

De 22.45 van Nyls Korstanje op de 50 meter vlinderslag was precies genoeg voor een plek in de finale. Maar na de tweede plaats in de series (22.40) leek er méér mogelijk. “Het was heel close. Zoals altijd. Voor mij is het een opluchting dat ik erbij lig. Morgen is er weer een nieuwe kans. Mijn eerste individuele finaleplaats ooit.”