Nieuws
21 februari 2001
"Niets mooier dan een man verslaan"
door Frans van Duijn
Marathonzwemster Edith van Dijk (27) won afgelopen zondag de zwaarste zwemwedstrijd van Argentinië: de Hernandarias-Parana, een spektakel over 88 kilometer, meetellend voor de wereldbeker. Van Dijk deed 9 uur, 24 minuten en 2 seconden over de afstand. Al die tijd zwom zij in de sterk vervuilde Rio Parana
"Het was héél erg vies. Veel dorpjes lozen direct op de rivier. En er waren ook dode koeien in het water gesignaleerd. Twee jaar terug stootten een paar zwemmers zelfs op het lijk van een zelfmoordenaar. Je kunt het beste in het midden van de rivier zwemmen. Daar is meer stroming." Van Dijk kreeg water binnen en moest na afloop van de race braken. Bovendien had zij last van haar darmen. "Het komt ook door de intense hitte. In een haaienpak ga je sneller, maar raak je de warmte moeilijk kwijt. En het was veertig graden in de schaduw."
Zo lang in het water, dat moet saai zijn. "Na een poosje verlies je alle besef van tijd", zegt de wereldkampioene op de 10 en 25 kilometer. "Dat scheelt enorm. De wedstrijd begint eigenlijk pas na een uur of vijf. Eerst blijf je in een groepje, maar dan ga je versnellen en beginnen de tactische spelletjes. Je in een bocht van de rivier uit de voeten maken is een mogelijkheid. Dit keer probeerde ik gewoon de sterkste man te volgen, de Spanjaard David Meca. Net als ik is hij op zijn best tijdens de laatste twee uur van de match." In de wereldbeker-wedstrijden zwemmen vrouwen rechtstreeks tegen mannen. Van Dijk vindt het prachtig: "Niets is mooier dan een man verslaan, vooral als het van die macho's zijn. Dat geeft me een kick. Ik heb als snelste vrouw negen van de zestien mannelijke deelnemers achter me gelaten."
Elfstedentocht
Een flinke stoot adrenaline kreeg de marathonzwemster ook van de toeschouwers, die rijen dik langs de oevers stonden. De wedstrijd is in Argentinië een grote gebeurtenis. De Zuid-Amerikaanse radio en televisie deden er twaalf uur lang live verslag van. "Er waren wel zo'n 100.000 toeschouwers. Op het water zijn samba-orkestjes en als je langs zwemt, wordt er vuurwerk afgestoken. Het is zo'n beetje als de Elfstedentocht bij ons." Van Dijk moest talloze handtekeningen uitdelen en raakte ook haar badmuts kwijt. "De mensen wilden dat ding hebben, omdat het van mij is. Heel bijzonder."
De marathonzwemster neemt in haar sport "een berekend risico". Zo zag zij bij een wedstrijd in Australië plotseling een forse vin uit zee opdoemen. Nooit eerder zwom zij zo hard. "Ik dacht aan een haai en was voor het eerst bang in het water. Terwijl dat niet echt nodig is, want in principe staat 'mens' niet op de menukaart van de haai." Maar goed, de Rio Parana is bedwongen, nu het Kanaal nog, de 33 kilometer tussen Dover en Calais. "Dat is een droomwens van me, ondanks de kwallen, de sterke stroming, en de golfslag waar je zeeziek van kunt worden. Daar is het marathonzwemmen begonnen. Voor mij is het de oversteek der oversteken."
Marathonzwemster Edith van Dijk (27) won afgelopen zondag de zwaarste zwemwedstrijd van Argentinië: de Hernandarias-Parana, een spektakel over 88 kilometer, meetellend voor de wereldbeker. Van Dijk deed 9 uur, 24 minuten en 2 seconden over de afstand. Al die tijd zwom zij in de sterk vervuilde Rio Parana
"Het was héél erg vies. Veel dorpjes lozen direct op de rivier. En er waren ook dode koeien in het water gesignaleerd. Twee jaar terug stootten een paar zwemmers zelfs op het lijk van een zelfmoordenaar. Je kunt het beste in het midden van de rivier zwemmen. Daar is meer stroming." Van Dijk kreeg water binnen en moest na afloop van de race braken. Bovendien had zij last van haar darmen. "Het komt ook door de intense hitte. In een haaienpak ga je sneller, maar raak je de warmte moeilijk kwijt. En het was veertig graden in de schaduw."
Zo lang in het water, dat moet saai zijn. "Na een poosje verlies je alle besef van tijd", zegt de wereldkampioene op de 10 en 25 kilometer. "Dat scheelt enorm. De wedstrijd begint eigenlijk pas na een uur of vijf. Eerst blijf je in een groepje, maar dan ga je versnellen en beginnen de tactische spelletjes. Je in een bocht van de rivier uit de voeten maken is een mogelijkheid. Dit keer probeerde ik gewoon de sterkste man te volgen, de Spanjaard David Meca. Net als ik is hij op zijn best tijdens de laatste twee uur van de match." In de wereldbeker-wedstrijden zwemmen vrouwen rechtstreeks tegen mannen. Van Dijk vindt het prachtig: "Niets is mooier dan een man verslaan, vooral als het van die macho's zijn. Dat geeft me een kick. Ik heb als snelste vrouw negen van de zestien mannelijke deelnemers achter me gelaten."
Elfstedentocht
Een flinke stoot adrenaline kreeg de marathonzwemster ook van de toeschouwers, die rijen dik langs de oevers stonden. De wedstrijd is in Argentinië een grote gebeurtenis. De Zuid-Amerikaanse radio en televisie deden er twaalf uur lang live verslag van. "Er waren wel zo'n 100.000 toeschouwers. Op het water zijn samba-orkestjes en als je langs zwemt, wordt er vuurwerk afgestoken. Het is zo'n beetje als de Elfstedentocht bij ons." Van Dijk moest talloze handtekeningen uitdelen en raakte ook haar badmuts kwijt. "De mensen wilden dat ding hebben, omdat het van mij is. Heel bijzonder."
De marathonzwemster neemt in haar sport "een berekend risico". Zo zag zij bij een wedstrijd in Australië plotseling een forse vin uit zee opdoemen. Nooit eerder zwom zij zo hard. "Ik dacht aan een haai en was voor het eerst bang in het water. Terwijl dat niet echt nodig is, want in principe staat 'mens' niet op de menukaart van de haai." Maar goed, de Rio Parana is bedwongen, nu het Kanaal nog, de 33 kilometer tussen Dover en Calais. "Dat is een droomwens van me, ondanks de kwallen, de sterke stroming, en de golfslag waar je zeeziek van kunt worden. Daar is het marathonzwemmen begonnen. Voor mij is het de oversteek der oversteken."
