Nieuws
16 december 2021
WK Abu Dhabi dag 1: Twee vierde plaatsen op 4 x 100 meter vrije slag reden tot ‘balen’ en blijdschap
De eerste WK dag was er een met gemengde gevoelens voor de Nederlandse zwemploeg, omdat ergens werd gehoopt op een podiumplaats. Zeker voor de vrouwen na de 4 x 100 meter vrije slag estafette. Het scheelde 0,06 seconde, maar drie landen waren sneller. De mannen hadden een ander gevoel over de vierde plaats op dezelfde estafette. Positief waren de 2 NR’s en de finaleplaatsen voor Kira Toussaint en Maaike de Waard (100 meter rugslag) en het zwemmen van Arno Kamminga op de 100 meter schoolslag. Luc Kroon werd zesde op de 400 meter vrije slag, maar het viel hem tegen dat hij niet een tijd in de 3.37 had gezwommen.
In de series werd al snel duidelijk de WK-zwemmers uit de hele wereld niet stil gezeten hebben in het korte baanseizoen. Uitgezonderd de Australiërs waren veel toplanden aanwezig; bovendien dienden zich veel minder bekende medaillekandidaten aan uit Zwitserland, Oostenrijk en Ierland.
De wedstrijden
Nederland had geen extreem strenge kwalificatie-eisen, maar toch was het niet eenvoudig om tot finales of halve finales door te dringen.
Luc Kroon plaatste zich in de voorronde als vierde (3:39.14) voor de finale, maar het resultaat in de avonduren (zesde in 3:39.03) stemde de Europese kampioen van Kazan (vorige maand) niet blij. “Het ging niet zoals ik wilde. Ik had gehoopt op een 3.37, dus het viel een beetje tegen als ik eerlijk ben. De eerste 150 meter ging het ‘door trekken’ niet zoals normaal. Op het eind was het wat stroef. Mijn tweede deel van de race was een seconde langzamer dan in Kazan.” De 3.41.84 van Maarten Brzoskowski leverde hem een twaalfde plaats op in de series.
De vorm van Marrit Steenbergen in de series 200 meter vrije slag liet te wensen over en na 1:54.70 slaagde zij er ternauwernood in de laatste acht te bereiken. In de finale leek de Europese kampioene van Kazan haar slag toch te vinden, maar na 150 meter had zij geen kracht meer om een rol van betekenis te kunnen spelen: zevende. Winnares Siobhan Haughey (Hong Kong) omlijstte haar goud met een wereldrecord van 1:50.31. Het stond met 1:50.43 (World Cup Eindhoven) sinds 12 augustus 2017 op naam van Sarah Sjöström uit Zweden.
Kamminga zwemt finale in baan 4
Arno Kamminga plaatste zich in zowel series (56.19) als halve finale (56.41) aan de kop van het klassement, maar omdat hij gezien de minieme verschillen enorme concurrentie ondervindt is niets zeker. Hij liet wel zien juist op de details bij keerpunten en finish het verschil te kunnen maken. Wereldrecordhouder Shymanovich (Wit-Rusland), de Amerikaan Fink en Martinenghi (Italië) liggen op de loer. Kamminga was niet tevreden over zijn eerste twee banen. Hij ligt morgen wel op baan 4, waar hij het liefste zwemt.
Emotionele dag Kira Toussaint
Voor Kira Toussaint was de eerste WK-dag een emotionele. Daarom was zij blij met het verloop van de 100 meter rugslag in serie en halve eindstrijd. Twee jaar geleden zou zij vol goede moed aan het toernooi in Hangzhou beginnen, toen zij de van FINA te horen kreeg dat zij op doping was betrapt bij World Cup wedstrijden in Beijing en naar huis kon vertrekken. Enkele maanden later werd de beschuldiging ingetrokken en trof haar geen blaam. Daarom was zij nu zo gelukkig met het bereiken van haar eerste WK-finale (als tweede achter Europees Kampioene Louise Hansson) en met de prestatie in de estafette 4 x 100 meter vrije slag (split 51.82).
Geen estafettemedaille
De estafette verliep voor de Nederlandse dames niet zoals zij gehoopt hadden na in de series de snelste tijd te hebben gezwommen. Kim Busch (53.44), Marrit Steenbergen (52.13), Tessa Giele (prachtige 53.26 voor de debutante) en Ranomi Kromowidjojo (52.36) kwamen samen tot 3.31.39. Lastige tegenstanders waren o.a. de USA (3.31.91), China (3.31.95) en Zweden (3.32.06). Uiteindelijk ging het goud gedeeld naar de USA en Canada (3:28.52), terwijl Zweden het brons greep in 3:28.80. Daarom betekende de 3:28.86 collectief 'balen' voor de Nederlandse zwemsters, bij wie Kira Toussaint de plaats innam van Tessa Giele.
Twee maal een NR
Hoe anders was de stemming bij de Nederlandse mannen. Natuurlijk hadden zij graag een medaille gewild, maar het twee maal een Nederlands record verbeteren was niet niks natuurlijk. In de morgenuren kwam het kwartet samen tot 3.07.16 met Stan Pijnenburg (46.65), Thom de Boer (46.28), Nyls Korstanje (47.03) en Jesse Puts (47.20). Daarmee waren ze dik twee seconden sneller dan de zilveren WK-formatie in Manchester 2008. Destijds zwommen Robert Lijesen (48.05), Bas van Velthoven (47.85), Mitja Zastrov (46.30) en Robin van Aggele (46.98) naar 3.09.18.
De finaletijd van het Oranje kwartet in dezelfde volgorde was 3:06.10 met als tussentijden 46.64 – 1:33.24 – 2:20.06 – 3:06.10.
